Dag 18, Varanasi
Vandaag gaan we eerst met de bus naar een aanmeerplek voor de boot, waarna we een boottocht van 2 uur zullen maken. De busrit lijkt eindeloos te duren, en bij het uitstappen vraagt iedereen naar een wc. Iedereen moet snel in de busjes voordat we de boot opgaan. Of boot, het was meer een sloep met bankjes. Tijdens het instappen begint het te miezeren. Ik zit niet lekker, de lunch die we mee hebben gekregen durf ik niet te eten en ik kan niet lezen omdat het miezert. Dan duren 2 uur op een boot erg lang.
Het landschap onderweg is constant hetzelfde en we zien veel waterbuffels. Soms vliegt er een mooie vogel voorbij. Plotseling raken onze begeleiders en kapitein opgewonden en beginnen ze de reisleider aan te porren en te wijzen. “Daar vindt een lijkverbranding plaats jongens!”, zegt hij. Iedereen kijkt en probeert een foto te maken, hoewel dit eigenlijk uit den boze is. Al vrij snel is het schouwspel alweer buiten zicht. De boot kabbelt gestaag voort.
Dan komt Varanasi eindelijk in zicht. Deze stad ligt aan een rivier, maar slechts aan één kant. Dit is voor ons een vreemde gewaarwording. Al bij één van de eerste ghats meert de boot aan. We mogen uitstappen op de natte en modderige kade. Aan de eerstvolgende straat staan taxibusjes voor ons klaar die ons naar het hotel brengen. We stappen in, en het busje lijkt wel een woonkamer. Er ligt een vloerkleedje, er zijn lampenkapjes en gordijntjes en gelukkig ook een ventilator. De taxirit duurt onverwacht lang, deze stad is erg groot vergeleken met de dorpjes waar we laatste dagen verbleven.
Aangekomen bij het hotel dumpen we de rugzakken en gaan we terug de stad in. Om de één of andere mysterieuze reden zijn hier enkel fietsriksha’s te vinden, en een oude man biedt zich aan om ons de hele stad door te fietsen. Het wegdek is op sommige punten bijzonder slecht [net zoals de banden en vering van de fietsriksha trouwens] en erg snel gaat het natuurlijk niet. Na 25 minuten zijn we bij de gewenste ghat aangekomen. We gaan op de trap zitten en kijken naar het leven wat zich voor ons afspeelt. Vaak wordt dit kijken onderbroken door ansichtkaartverkopers, die we na veel “No, we don’t want to buy your cards, no matter how pretty they are” weten af te schudden. Het probleem is dat vervolgens gewoon een andere verkoper op de proppen komt met vaak dezelfde verkoopwaar.
Na een korte tijd zijn we de verkopers en bedelaars helemaal zat. Het is al rond half 6 en we besluiten terug te gaan naar de ghat waar we vanmiddag aankwamen met de boot, de Assi Ghat. Daar zat een leuk pizzarestaurant wat ons ook werd aangeraden door de reisleider. Boven gekomen zien we Vicky en haar reisgenoten en we schuiven samen aan tafel. Lasagne wordt hier ook aangeboden, iets wat mij erg aantrekt en ik bestel dit gerecht. Het duurt even voor het geserveerd wordt, en het smaakt heel anders dan ik het thuis klaarmaak, maar wat is dit heerlijk na al die weken nauwelijks gegeten te hebben! Al vrij snel valt de schemering in en na de rekening verdeeld te hebben gaan we per fietsriksha weer naar het hotel.